OGÓLNOPOLSKIE FORUM ADOPCYJNE

Fundacja Pasterze

Z prawdziwą radością zawiadamiamy, że udało nam się zebrać fundusze oraz zakupić wózek dla Juki.
Wszystkim, których serca poruszyła jej historia przesyłamy gorące podziękowania za pomoc.

Specjalne podziękowania dla Darczyńców przesyła także Pani Ela i Juki

Dziś dotarł do nas przesyłką wózek ,
w związku z tym długo oczekiwanym wydarzeniem zrobiłyśmy z Juką mały reportaż .
Pierwszy spacerek był bardzo wyczerpujący, po prawie 7 miesiącach na 2 łapkach Juki mogła swobodnie pobiec
i okazało się że brak całkowicie kondycji - zamierzamy poprawić tą sytuację i krok po kroku uzyskać formę na normalny spacer oraz zabawy z pieskami.
Paczka była zadziwiająco lekka co już świadczy o jakości wózka jego konstrukcja umożliwia bezproblemowy montaż i demontaż w każdej chwili , łatwe dopasowywanie rozmiaru do wielkości pieska ,
Wózek idealnie wpasowuje się w teren, Juki bez pomocy pokonywała krawężniki i nierówności - odpowiednia amortyzacja nie męczy psa, waga wózka nie stanowi dodatkowego ciężaru.
Znacznym ułatwieniem dla nas jest możliwość pokonywania schodów , podnoszenie berneńczyka niestety nie należy do łatwych zadań a teraz będzie znacznie prościej.
Proponuję oglądnąć nasze zdjęcia mam nadzieję że widać w nich wdzięczność Juki która autentycznie dziś się rozweseliła jakby poczuła że odmieniły jej się dni.
Tak więc w imieniu Juki i własnym bardzo dziękujemy za ten dar serca, będziemy dbać o wózek aby mógł służyć później fundacji .
Zapraszamy w odwiedziny >

Pozdrawiamy
Ela i Juki

A TAK BYŁO JESZCZE KILKA MIESIĘCY TEMU:

Juka ma 8 lat. Troska w oczach ustępuje miejsca wzruszeniu, kiedy Pani Elżbieta wspomina miniony czas. Dla jednych pies jest i zawsze będzie tylko psem. Dla niej Juka od zawsze była członkiem rodziny, tak jak Betty - ich drugi berneńczyk. Na pytanie o eutanazję, oczy Pani Elżbiety mimowolnie napełniają się łzami. Przecież Juka jest taka, jaka zawsze była, nic się nie zmieniło: nadal ma w sobie tą samą zaraźliwą radość życia, nadal jest największym pieszczochem na świecie, nadal uwielbia dzieci i nadal mimo swoich 8 lat, niczym mały szczeniak bawi się pluszowym jeżykiem... Po prostu nie rozumie, że jest niepełnosprawna, ale z ufnością przyjmuje codzienność - kolejne zabiegi, rehabilitacje i całkowitą zależność od człowieka... W przeciwieństwie do człowieka, nie zastanawia się, co by było, gdyby... Nie analizuje tego, co się stało... Nie ma pretensji do losu...

Pani Elżbieta też nie ma. Juka jest najważniejsza. I liczy się tylko ona. Choć słychać rozpacz w jej głosie, gdy zaczynamy rozmawiać o wypadku. Prawie 6 miesięcy temu. Niby nic - podskoczyła i w ciągu 30 sekund zmieniło się wszystko...

Badanie MRI wykazało zator włóknisto-chrzęstny, zawał niedokrwienny rdzenia kręgowego. Jest pod stałą opieką dr Marcina Wrzosek z Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Ich życie to niekończące się masaże, laseroterapia, magnetoterapia, problemy z trawieniem i wypróżnianiem... Opieka nad Juką od 6 miesięcy pochłania cały ich czas, wyczerpuje fizycznie i finansowo. Mimo to Pani Elżbieta oburza się na dźwięk słowa 'poświęcenie'. Z pokorą pogodziła się z faktem, że teraz tak będzie wyglądać ich życie. Już zawsze. Najważniejsze, to zapewnić Juce jak największy komfort tego życia.

Niestety Juka nie będzie już tak chodziła:

ale chciała chodzić chociaż tak i sie udało:

Staffikowa

To wspaniale, że się udało, bardzo się cieszę Smile